W dokumencie podkreślono, że hipnoza powinna być używana tylko dla słusznych celów. W przypadku terapii, powinna to być poprawa dobrostanu pacjenta. W badaniach naukowych, powinno chodzić o poszerzanie wiedzy i zrozumienia ludzkiego umysłu i zachowania. W każdym przypadku, niezależnie od kontekstu, hipnoza musi być wykorzystywana w sposób, który szanuje godność i autonomię osoby.

Również ważne jest, że hipnoza powinna być stosowana tylko przez osoby, które są do tego odpowiednio przygotowane i wykwalifikowane. To oznacza, że osoba prowadząca hipnozę powinna posiadać niezbędne kwalifikacje i doświadczenie, a także świadomość potencjalnych ryzyk i skutków ubocznych związanych z hipnozą.

Chociaż Kościół Katolicki nie sprzeciwia się hipnozie, to jednak zdecydowanie zaleca ostrożność. Podobnie jak w przypadku innych form terapii i leczenia, hipnoza powinna być stosowana odpowiednio, z szacunkiem dla osoby i jej dobrobytu.

Zwróćmy uwagę na fakt, że dokumenty Kościoła odnoszące się do hipnozy pochodzą z połowy XX wieku, a więc mogą nie uwzględniać niektórych najnowszych zastosowań i badań w tej dziedzinie. W związku z tym, jest ważne, aby każdy wierzący zainteresowany terapią hipnozą skonsultował się z zaufanym duchowym doradcą lub kapłanem.

Kościół Katolicki zawsze stawia na pierwszym miejscu dobro i godność człowieka. W przypadku terapeutycznego zastosowania hipnozy, nie jest ona uważana za złą, o ile jest prowadzona w sposób odpowiedzialny i etyczny. Kościół zaleca jednak, aby osoby poddające się hipnozie były dobrze poinformowane o tym, czego mogą się spodziewać, a także aby miały pełną świadomość swoich praw, w tym prawa do wyrażenia lub odmowy zgody na leczenie.